...Μία δόση...

«Αυτό που κάνουμε είναι λάθος..»

«Ναι αλλά είναι το δικό μας λάθος..»

Η Αλίσια δεν θυμόταν να έχει αποχωριστεί ποτέ τον αγαπητό της φίλο Άντριαν.
Για εκείνη ήταν φίλος,προστάτης και μεγάλος αδερφός..
Την έκανε να γελάει όταν ήταν στεναχωριμένη...
Την έκανε να θυμώνει με την υπερπροστατευτικότητα του...
Την έκανε να κλαίει με την τρυφερή καρδιά του..

Όταν αναπάντεχα την έκανε να νιώσει και κάτι άλλο πέρα από ανιδιοτελή αγάπη...
Την έκανε να νιώσει το πάθος και τον έρωτα..
Δύο αισθήματα που για εκείνη ήταν άγνωστα μέχρι εκείνη την στιγμή.