Tanıtım

Bilinmezlik meğerse ne kadar kötü bir şeymiş.Zamana bırakmayı devam sanar iken ne kadar çok yanılmışım.Kendimce en doğruyu yaptığımı sanıyordum oysa peki şimdi içimdeki yangın neden?Neden kendimi onca insanın içinde yanlız hissediyordum.Oysa eskiden yani onu tanımadan önce annemle tüm her şeyi konuşmasakta anlardık birbirimizi şimdi ise annemin bile beni anlayamayacağını biliyordum ve işin diğer bir tarafı ona hakta veriyordum ama gönüldü bu söz geçer mi ? Ben kendimi önce bilinmezliğe sonra zamana bırakıp olacakları kabullenmiştim şimdi ise kararlarımı arkasında cesurca durmalıyım. Canım ne kadar yansa da onun mutluluğunu izleyip onun adına sevinmeliyim. O beni karanlığım dan kurtarmışken şimdi ben onun karanlığı olamazdım.Kaldıramazdı gülüşüne hasret kalbim.Kimse kimsenin yerini sen istemediğin sürece dolduramazmış ben seni aklımla babam ,dilimle abim ,yüreğimde ise vazgeçilmezim yaptım adam gösteremedim şüphesiz sevgimi sana çünkü sonu sensiz olan bir şeye katlanamazdım.