Description
"hani kolumu bıraksan da bende eve gidip senden kurtulsam."dedim bezgin bir tavırla. "seni eve ben bırakıcam." bu söylediğine ben gözlerimi devirirken o sinirle homudanarak beni sürüklemeye başladı. ancak o homurdanmadan çok duymamı istermişcesine söylenen sözlermiş gibi geldi bana. "bir daha gelmemek üzere." "ne hakla ?" diye sormadan edemedim. Ne hakla hayatıma müdahale ediyordu? İstemediğim ama zorunlu olduğum evlilik yolunda seçim için babamdan gelen en önemli gelecekteki koca adayı sıfatıyla mı? Gerçi eden en önemli onuda anlamadım ama neyse şuan konumuz bu değil. suratında afallamış bir ifadeyle bana bakarken ben ise ona soru soran bakışlar göndermekle meşguldüm. Ayrıca kocam olması için onu seçtiğimi de hatırlamıyorum. "ben kararımı söylediğimi hatırlamıyorum BAY SİNİR KÜPÜ."Benden karar vermemi isteyen kendisiydi öyle değil mi? O zaman ben kararımı vermeden hareket etmemeleri gerektiğini bilmelilerdi. "Gelecekteki kocan hakkıyla güzelim. Ayrıca bu BAY SİNİR KÜPÜNÜ sinirlendirirsen hiç hoş şeyler olmaz." mafyalığına mı güveniyordu? Beni isteyen kendisiydi. onu zorla kocam yapmaya falanda çalışmadığıma göre kendi isteğiyle bana katlanmak zorunda. Gülü seven dikenine katlanır misali. "Sinirlenirsen sinirlen be. Sanki seni zorla yanımda tutuyorum. Beğenmiyorsan çık git bende rahatlıyım sende. Hem en fazla ne yapabilirsin ki? Döver misin ya da öldürür müsün?"dedim alayla. o ise ciddi bir ifadeyle ne ara yanına geldiğimizi anlamadığım arabaya beni yasladı ve dibime kadar girdi. açıkçası bu mesafeden rahatsız oldum. "yanılıyorsun güzelim. Seni dövemem ya da öldüremem çünkü herkese aslan kesilen bu kalbim sana gelince nedense kedi oluveriyor. ancak bunu yapabilirim."ben ona şaşkın şaşkın bakarken açık sözlülüğüne mi yoksa dudağımın üzerindeki dudaklarına mı şaşırsam bilemedim. İdrak ettiğim gerçekle gö
BÖLÜM 1
