Description
In mijn leven zijn een paar volken belangrijk geweest. De mensen, waar ik er zelf één van ben. De demonen, waar ik bij woon. En de elfen, de vijand. De mensen kon je herkennen aan hun ronde tong en hun boerenbouw. Hun haar kleuren zijn allerlei kleuren. Zowel donker als licht. Net als hun ogen. De demonen hadden spitste tongen en als ze boos werden dan konden ze slangentongen krijgen. Hun haren zijn donker van kleur en hun ogen zijn of bruin of zwart of paars. De elven waren natuurlijk te herkennen aan hun puntige en lange oren en smalle bouw. Ze hebben meestal lichte kleuren haar en hele lichte ogen. Ik woon zoals ik al zei bij de demonen. Er was oorlog tussen de elven en de demonen. En mijn mensenland lag er precies tussen in. De demonen en elven vielen aan en mijn dorp werd verwoest door de elven. Niemand overleefde het behalve ik. De demonen vonden me en brachten me bij een legergeneraal. Hij dacht eerst dat ik een elf was door mijn witte haren en blauwe ogen, maar zodra iemand mijn haar voor mijn oren wegveegde zei hij dat ik met hem mee zou gaan. Ik was toen acht. Ik ben nu bijna achttien. ----------------------------------------------------------------------------- Hey, mijn naam is Dacey. Zoals ik dus al zei, ben ik bijna achttien jaar oud. ik woon dus bij de demonen en de oudste dochter van de legerleider wil dat ik meega naar het koninklijk paleis, omdat er een bal georganiseerd word ter ere van de twintigste verjaardag van de kroonprins. Prins Weylyn. Waarom de oudste dochter mij mee vraagt is omdat we hele goede vrienden zijn. Ze is net zo oud als ik ben en we kunnen alles met elkaar delen. Probleem is wel, ik heb lichte ogen en lichte haren. Ze zullen vast denken dat ik een elf ben. Maar daar weet de generaal wel wat op. Hij geeft me haarverf en ik ga mee naar het paleis. Zal er iemand achter het geheim komen? En wat is nou eigenlijk de bedoeling van het bal? En wat gebeurd er als de elven opeens op komen dagen?
<^> proloog <^>
