Description
Bir şeylerin cezasını çekiyorduk ama bizi cezalandıran bir başkası değildi, bunu biz birbirimize yapıyorduk. Kapalı kapılar ardında tüketiyorduk birbirimizi. İçimizde bir Aziz veya Azize yoktu ama sık sık dua ediyorduk. Ettiğimiz duaların içinde bağışlanma isteği yoktu çünkü günahımızı bilmiyorduk. Bir gizemi yaşıyorduk lakin fantastik bir evrenin içinde değildik. Olağanüstü güçlerin etkisinde değildik veya bilimkurgu kitaplarına hapsolmadık. Her şey olağan ve her şey kabul edilirdi. Burada olan her şey gerçekti ve gerçekten yaşanıyordu. Hepimizin kurtarılmaya ihtiyacı vardı lakin kimsenin bizden haberi yoktu. Evin tavanlarını mesken tutan örümcekler gibiydik. Tek fark; bizler kendi ördüğümüz ağın içine uçuşan sineklere dönüşüyorduk. Avcı da bizdik av da bizdik. Peki, tüm bunlar nasıl mı başladı? İki yıl önceydi. Hasta biri Celladın Numaraları adlı bir kitabı bölüm bölüm fake hesaplarında paylaşmaya başladığında iki yıl önceydi. Paylaştığı her bölümde bir kurbanını bize tanıttı. Polisler izini bulamıyordu çünkü hayaleti oynamayı çok iyi biliyordu. Sonra ölümler başladı, tıpkı yayınladığı bölümlerde anlattığı şekilde İzmir'i sarsan on ölüm bir yıl içinde yaşandı. Her biri korkunç şekillerde ölmüştü ve o ölümlerden sonra yayınladığı bölümleri toplayıp bir kitap çıkardı; Celladın Numaraları. Bizler şanslı olanlardık çünkü Cellat ile karşılaşacağımızı hiç düşünmüyorduk. Fakat bir yıllık sessizliğin ardından onun logosunu taşıyan bir hesaptan küçük bir duyuru yayınlandı. Orada aynen şunlar yazıyordu: Celladın Numaraları II çok yakında... Serinin ikinci kitabını mı çıkartıyordu? Peki, bu seferki kurbanları kimlerdi? Siz hiç kendi yaşantınızı anlatan bir kitabı ellerinizin arasında tuttunuz mu? Peki, ya nasıl öleceğinizi satır satır okuduğunuz oldu mu?
TANITIM
