Description
Adam," Beni affetmeyeceğini biliyorum , karşına çıkmam da bir yüzsüzlük zaten. Affetmezsen ki buna hakkın var, hiç bir kelam edecek de değilim.Buna rağmen , sen affetmeyecek olsanda ben senden af diliyorum. N'olur beni affet!" dedi, titrek bir sesle. Artık gözleri buğulanmıştı. kadın ise sadece susuyordu. Bununla anlatıyordu her şeyi. "Bir şey söylemeyecekmisin?" dedi adam, kalbi sızlayarak. "sen sustukca ben daha da elem çeker bir hale geliyorum . Gerçi bu acıyla ölmekten korkmuyorum. Beni korkutan şey; beni hiç affetmeyecek olman düşüncesi. kadın dudaklarını araladı kelam etmek için. "Cam kırıkları gibidir kelimeler . Bazen ağzına dolar insanın. Sussan acıtır , konuşsan kanatır." Sonra adım attı gitmek için. söylediği son söz ise ; "Bundan böyle karşıma çıkmayın! Bunun münasib olmadığını elbette ki siz de çok iyi bilirsiniz. Çünkü siz benim için namahrem olan yabancı bir adamdan ibaretsiniz"
1.bölüm (evlilik)
