BÖLÜM 1: MİSKET

Babaannem ''Küçüklük dostların Allah'dan sana en özel hatıralarından bir armağandır''der hep benimde Allah'ın bana armağan ettiği futbol oynarken dizimizi yaralayıp,kabuk bağlamasını istemek yerine sürekli o kabuğu kanata kanata acı çekerken birbirimizi baktığımız 2 tane dostum var. Birbirimize küçükken ''Acı çekersek beraber! birimizin kolumu? kırıldı diğer ikimiz de kıracak,kıracak ki acısını anlasın''derdik o acılar sadece diz yarası yada kol kırılması gibi şeylerle devam etmedi,büyüdükçe dertlerimiz arttı ve bu sancılar kalp yarasını ortaya getirdi bunların
sonucunda olabilecek en kötü şey oldu ,birbirimizi anlamamaya başladık.
Ve yıllar sonra bir kız geldi kanaması durmayan kalp yaramızı yumruklarıyla dahada bastırdı...