Description
P.o.v Silva Ik voelde de wind tegen me blazen alsof hij me omver wou duwen. Hij sneed in mijn oren in mijn hals en in mijn handen. Het was zo koud, ijzig koud. Iets in mij zei dat ik dit niet meer lang volhield. Maar de wind alleen kan toch niet zo koud zijn dus keek ik of er niks anders mis was. Ik hing vol met iets vochtig , water. Het gevoel dat ik het niet lang meer hier vol ging houden werd alsmaar sterker. Mijn haar zwiepte toen ik opkeek om beschutting te zoeken. In de verte zag ik een bos, verder niets. Ik rende zo snel ik kon en een kwartier na lopen bereikte ik het bos. Het leek zo warm, ik voelde me zo hard aangetrokken tot het bos en aarzelde niet langer. Ik stapte het bos binnen en alles veranderde in die ene second.ik had het niet meer ijzig koud en ik hoorde noch voelde wind rond mij. Verbaasd door wat alleen de grens tussen vlakte en bos kon opleveren ging ik zitten op het mos. Hoi mensen, hierboven staat een klein stukje uit het boek Dit verhaal gaat over een meisje ze heet Silva. Ik verklapt nog niets als jullie willen weten waar dit boek nog verder over gaat zal je het moeten lezen.😉 Het zou me een plezier doen als jullie niets overnamen uit mijn rampzalig boekje XXX Kamipottercullen
De nachtmerrie
