Description
Asa is nog nooit alleen geweest. Niet op deze manier. Altijd zou Jane bij haar zijn, met haar lachen, haar dingen uitleggen. Ze liepen altijd samen naar huis, maar 5 Maart was anders. Pas laat in de avond zou Asa de brief vinden. -het heeft nooit aan jou gelegen. Het waren de regels. Ik kan ze niet meer aan Asa. Ik kan het niet meer. Ze schreeuwen in mijn gezicht, maken me duidelijk dat ik niets meer ben dan een bloem in de woestijn. Het lag niet aan jou. Het waren de regels. Zij zijn de moordenaars. Niet jij, niet ik. Laat mij achter en ga door. Alsjeblieft. Jane- En toen was de chaos begonnen. Ze was verdwenen. Zomaar. Alsof ze er nooit was geweest. En iedereen dacht dat ze het op een of andere manier zelfmoord had gepleegd. Behalve Asa. Want ze had niet voor niets die naam. Asa, het betekende hoop. En als er iets was wat Jane haar had geleerd, was het wel om niet op te even. Want Jane was er nog. Asa wist het zeker. }•{ dit is een soort science fiction, geschreven vanuit Asa. Trigger warning. }•{
Hoofdstuk 1
