Bu hikaye ailenin, dostluğun, bağlılığın, her şeye rağmen sevdiklerinin arkasında durabilenlerin hikayesidir. Londra'da Yapılacaklar Listesi; •Yabancılarla birlikte halay çekilecek. •Odadaki her şeyin üstüne dantel örtülecek. •Semt oturuşu yapılacak. •Altın günü düzenlenecek. •Arabaların tozlanmış camlarına, 'Beni yıka' yazılacak. •Hesabı ödemek için kavga edilecek... Bu şekilde uzayıp giden listenin özeti, Türklere özgü davranışların Avrupalılara öğretileceği idi. Yukarıda, abisiyle çıktığı yolda Londra'nın tozunu attırmaya giderken, o tozları bizzat kendisi soluyan bir kızın listesi bulunuyor. O, Londra'yı dize getirmeyi planlarken, Londra'nı onu imtihan edeceğini kim bilebilirdi ki? Kimi zaman olmayan İngilizcesiyle imtihan edildi. Kimi zaman abisiyle. Bazen dostluklarının sınavından geçmek zorunda kaldı. Bazen de düşmanlarının... Kendisi için atmaması gereken bir kalp de, imtihanları arasındaydı. Onun kalbinin biri için atıp atmayacağı ise tam bir soru işaretiydi. Kesin olan tek şey ise, bolca eğlenip, gerçek dostluğun tadına bakacağıydı.

Her şey yanlıştı. O ve ben... Bir imkânsızlıktan ibarettik. O, benim eniştemdi. Ben ise onun gözünde sadece küçük bir çocuk... Ama zaman kavramını yitirdiğinde, her şey yeniden yazılmıştı. Ve o gecenin izleri, silinmemek üzere yemin etmişti. Kapıyı tıklatıp içeri girdim. Oda, tıpkı onun zihni gibi siyah ve beyazın keskin sınırlarıyla doluydu. Karmaşık, soğuk ama bir o kadar da düzenli... Ama şimdi bunları düşünecek durumda değildim. Yanına gelip tam karşısında durdum. İçinde kaybolduğum o derin yeşil gözlerine baktım. Soğuk bakışları üzerimde hiçbir etki bırakmıyordu ama söyleyeceğim kelimeler, dudaklarımdan dökülmeden önce bile içimi titretmeye yetiyordu. "Neden geldin?" diye sordu, sesi her zamanki gibi sertti. "Düğün hediyeni vermeye," dedim, gözlerimi kaçırmadan. "Enişte." Bakışları daha da sertleşti. "Ver ve git." Derin bir nefes aldım. Hiç korkmadan, sakınmadan söyledim: "Ben hamileyim." İki kelime... Dudaklarımdan döküldüğü an anlam kazandı. Evet, ben hamileydim. Ve bebeğimin babası... Eniştemdi. #1-yasakaşk BU İSİMLE YAZILAN İLK KİTABDIR.

Gözlerinde kendimi ilk kez bulduğumda, on altı yaşındaydım. O an başlayan bir şeydi bu; ne adını koyabildim, ne söze dökebildim. Sustum. Sadece sevdim. Beş yıldır, kalbimin en derin yerine gömdüğüm bir yangının içindeyim. Herkesin 'Ömer' dediği adama, ben içimden yalnızca Asaf dedim. Çünkü o, abimin en yakın dostuydu. Çünkü o, bana en çok uzak olması gerekendi. (Yetişkin içerik ve küfür vardır!)

Tamamlandı. Bu kitapta kaos, mafya, üzüntü yok. Bol bol mizah var. Tamamlandı. Yetişkin içerik vardır, rahatsız olacaksanız okumayın. Kurgusu tamamen bana aittir. Siz: Nasıl arkadaşsın ulan sen? Siz: bir ceketini çaldım diye numaranı da değişmezsin. Siz: Ama yakıştı şimdi Allah var? Siz: görüntü* Siz: bence bana yakıştığı için barışmalıyız? 0544: Kimsin? 0544: Bu numarayı nasıl bulduğunu sormuyorum bile. Siz: Vay be Emrah, tanımamazlıktan geldin demek.. Ama yakışmış şimdi inkar etme. 0544: Yakışmış o fiziğe her şey yakışır zaten. 0544: Ama bu numaramı nereden bulduğun gerçeğini değiştirmiyor. Siz: Abart! 0544: görüntü* Siz: Hassiktir! Kimsin sen? 28 gün de 3 milyon okunan bir kitap #Aşk 1 #Gençkurgu 1 #Gizem 1 #Fantastik 1 #Mizah 1 #Kısahikaye 1 #Asker 1 #Romantizm 1 #Kurgu 1 #gençkızedebiyatı 1 #bilim 1 #klasikler 1 #anonim 1 #texting 1 #kurguolmayan 1 #romantik 1 #korku 1 #askiyon 1 #Gerilim1 #watty2021 1 #hayrankurgu 1

"Ah, devam et daha hızlı... Evet işte böyle... Ahhh..." Hemen yan odamda duyduğum inleme ve seks tınılarıydı bunlar... Ben burada yatakta oturmuş onların bedenlerinin birbirine çarpış seslerini ve zevk inlemelerini dinlerken onlar kendilerinden geçmiş bir şekilde zevkin doruklarına çıkıyorlardı. Ben kim miyim?... En yakın arkadaşıyla sevdiği adamın her gün gözlerinin önünde sevişmesini izleyen, zevkten deliye dönen seslerini dinleyen sırf sevdiğim adama yakın olmak için onu başka bir kadının, en yakın arkadaşının kollarına atan kişiyim... Adımın bir önemi var mı? "Sen bir harikasın... Devam et bebeğim..." Başımı dizlerimin üstüne yaslamış kulağımdaki kulaklıklar bile bu sesi bastırmıyorken içimdeki acıyı nasıl bastırabilirdim ki... Sahi zaten bunu ben istememiş miydim? Cinsel içerikli sahneler içerir... PASSİONE İtalyanca'da TUTKU anlamına gelir. 💫

Ruhe kasabasında yaşayan bir grup arkadaş, kasabalarına gelen keşifçinin, kasabadaki mağaradan ne istediğini anlamaya çalışırlar. En yakın hedefleri, o mağaranın haritasına ulaşmak ve mağaraya, keşifçiden önce girmekti ama... hiçbir şey planladıkları gibi gitmemişti. O geceden sonra Ruhe'de çok şey değişmişti. Hassas adalet terazisinin bir tarafına aşk, bir tarafına vicdan oturmuştu. ❝Beni kaça bölersen böl, kaçla çarparsan çarp. İstediğini ekleyip istediğini çıkart... Sonuç hep Ahu yapar. ❞ •cinsellik, argo, yamyamlık, korku gibi yetişkin içerikler mevcuttur•

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Beni tanıyan herkes, şu hayatta tahammül edemediğim iki şeyin karanlık ve uykusuzluk olduğunu bilir. Geceleri karanlık fobim yüzünden ışıkları açık bırakarak uyurum ve kendi isteğim dışında uyandırılmaktan nefret ederim tahmin edebileceğiniz üzere... İşte tam da sıradan bir gecede, sıradan bir rüya görürken telefonuma gelen mesaj sesiyle rüyalar aleminden kopmak zorunda kaldım. Fakat beni uyandıran mesajı atan bu insan, ailemden ya da arkadaşlarımdan biri değildi. "X KİŞİSİ..." ~ Mizah içinde #2 - 22.03.2017 Mizah içinde #5 - 18.03.2017 Mizah içinde #11 - 13.03.2017

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©