Genç kızın yeni taşındığı eve bir mektup gelmişti. Mektupda askerdeki bir gencin aşk hayalleri yazıyordu. Sorun şuydu, o mektuplar lise son öğrencimize değilde, evin eski sahibine geliyordu. Peki ya bir gün genç kızımız mektuplardan fazlasıyla etkilenip, "Bana'da aşık olur musun?"yazıp yollarsa?

Sarkaç, ışık ve karanlık arasında sallanıyor. Işık, bölgelerinde sanki kalın karanlık bukleler gibi kıvrılırcasına hareketli. Gizemin kapısı, tanrıların zayıflığının dokunuşuyla açılır ve karanlığın alemlerine girilir. Bir yanlış adım, bir araya gelerek bozulan bir hece, taçsız kralı tekrar diriltir. "Kör kadın, sağır adam ve karga aptal Fakat hükümsüz bilendiğinde Hükmeden belki de bitecek Çünkü hükmetmesi gereken geri dönecek Gerçek düşmanlar yere serilecek Şayet dünya altına bulanırsa Bütün yok oluşa sürülecek" Duyduklarımla beraber gülümsemem bir sırıtışa döndü. Hınzırca ve taşkın. Sahi ne zamandır hiçliğe tutunuyorduk? İşte size düpedüz delilik emaresi. Bir maceraya başlıyorsunuz. Bu kitabı bir macera olarak algılayın. Bir daha asla aynı kişi olmayabilirsiniz. Bildiğiniz mitolojiler, bilmediğiniz bir yaratılış ve savaş efsanesinde... ... **UYARI: "Uyuyan Dağ" ilk fantastik hikayem, kontrol edemediğim mit aşırı hızdaki ateşli bir hayal gücünün sonucudur. Kitabın tüm hakları saklıdır. Kitabın hakları bana ait olup ve şahsım tarafından izin almadan yapılan paylaşımlar, dağıtımlar veya çoğaltmalar tamamen yasaktır!**

"Katran Dağı'nda gecelerin biriktirdiği her cümleyi işitiyordum. İntikam ve acı talep ediyordu dilleri. Düşmüş bir meleğin kanatlarından güç bulduklarını haykırıyordu dudaklarından dökülen zehirli kelimeler. Cüretkar ve vahşiydi atılan nidalar. Hesap sormak için yanıp tutuştuklarını, ruhumun bir kısmında hissedebiliyordum. Fakat berraklıktan nasibini alan küçük kısmım ise ürküyordu. Ürktükçe içine daha da kapanıp kaybolmak istiyordu. Ya beni terk ederse... Ya efsanedeki korkulan o bed yaratığa dönüşürsem..."

Şarkılar yalan söylüyormuş Baran, kimse kimseyi öldürmüyormuş sevdadan... Şayet öyle olsaydı, girmez miydim benim için kazdığın mezara? Düşmez miydim o dipsiz çukurlara, karanlık kör kuyulara... Şiirler de yalan söylüyormuş Baran, düşülmüyormuş öyle ha deyince... Yürekte yanan yangın, kül etmiyormuş hiçbir bedeni. Şimdi ışıkları söndürmeli, Seni yazan kalemi kırmalı, Ve kalbimin kapılarını kapatmalıyım... İçim çok kanıyor, Ama savaşmalıyım. Tek bir damla gözyaşıma hapsedeceğim seni Baran. Yutkunduğum an gözümden değil, Kalbimden düştüğün an olacak inan.

Safir Mila Safkan, şu an olduğu yaşından çok daha ufakken, hayatının taşlarını yerinden oynatan bir olay yaşar ve kendini ansızın, yetimhanenin soğuk duvarları arasında kimsesiz bulur. Sahip olduğu şeyler, her ne yaşarsa yaşasın iyi kalan kalbi ve tutkuyla bağlı olduğu dansıdır. Kalbi yalnızca bir tek şey için, bale için çarpar. Ta ki ikincisini bulana kadar. Hazer Han'ı. Dans seçmelerine gittiğinde, kendisini seçen bu adamın gözetimi altında dans etmeye, müzikali kazanma hedefiyle bir kelebek gibi kanat çırpmaya başlar. Fakat, sahip olmayı istediği tüm bu başarıların yanında, ona başka bir hediye kılınmıştı. Aşk. Kendi kalbi kadar hassas, nazik bir kalp, Mila'ya yaklaştığında, bu zamana kadar koruduğu tüm savunmaları yavaşça yerle bir olur ve aşk, arzuyla, bedeninde dans eder. •yetişkin içerikli sahneler mevcuttur•