„Ona jedyna potrafiła ogrzać moje zmarznięte serce..."  Isaac Lahey widzi za dużo. Ciągle się złości, a kiedy jego oczy zaczynają jarzyć się błękitem, chłopak już wie, że nie ma odwrotu. Musi nauczyć się panować nad swoimi emocjami, a pierwszym krokiem do wzięcia się w garść jest znalezienie własnej kotwicy. I tutaj pojawia się problem - kotwicą może być tylko osoba, której Isaac powierzyłby swoje życie... a on nie umie zaufać nawet własnym przyjaciołom.  Heavenly Chavez przyjeżdża do Beacon Hills żeby ochłonąć po traumatycznych przeżyciach z ostatnich miesięcy. Nie ma najmniejszego zamiaru wychylać się przed szereg, ale kiedy podczas jednego z pierwszych wieczorów w nowym mieście widzi ledwie żywego psa na podwórku jakiegoś pijaka, kradnie zwierzaka niczego nieświadomemu właścicielowi. Tylko kim jest chłopak o błyszczących oczach, który pomaga jej zanieść psiaka do kliniki dla zwierząt i czemu wydaje się jej, że już gdzieś go widziała? /\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\/\  Pisane wspólnie z @LetMeGoPastTheMoon.  Może zawierać drobne przekleństwa i opisy wydarzeń nieodpowiednie dla wrażliwych czytelników.  Kanon został lekko nagięty na potrzeby opowiadania:   • Isaac nigdy nie wyjechał do Francji.   • Allison nie umarła.   • Relacja Kiry i Scotta zawsze była czysto przyjacielska.  Akcja dzieje się w czasie sezonu piątego.

Część druga opowiadania; „ZŁAMALIŚMY ZASADY". Nie miałam pojęcia czy sobie bez Ciebie poradzę. Nie miałam pojęcia czy nie umrę z tęsknoty po Twoim odejściu. Nie miałam pojęcia gdzie jesteś i co robisz. Nie miałam pojęcia czy jesteś szczęśliwy. Nie miałam pojęcia czy jeszcze o mnie pamiętasz. Nie miałam pojęcia czy jeszcze mnie kochasz i czy w ogóle żyjesz. Nie byłam pewna prawie niczego. Ale wiedziałam jedno: kochałam Cię na tyle mocno, że pozwoliłam Ci odejść. [Fikcja literacka: placówki, miejsca oraz ich położenia geograficzne nie pokrywające się z informacjami rzeczywistymi]

"Czułam, że coś jest na rzeczy. Isaac miał jakąś tajemnicę, był taki... niezrozumiały, a ja miałam wrażenie, że coś przede mną ukrywają. - On po prostu jest... trudno mi to wytłumaczyć Nao, po prostu znam go. Chociaż raz posłuchaj mnie i proszę cię nie zbliżaj się do niego. Najlepiej... unikaj i uważaj. On jest jednym z tych chłopaków, przed którymi próbuję cię obronić... " !Opowiadanie (aktualnie rozdziały 30-40) jest w trakcie korekty pod względem ortograficznym oraz interpunkcyjnym. Fabuła nie ulega zmianie!