Şu an tam olarak neredesiniz? Yirmi numaralı otobüsün üçüncü koltuğunda mı? Evde, okulda ya da işyerindesiniz. Kısa bir mola verdiniz ve pencere kenarında bir fincan kahve içiyorsunuz. Belki de bir arkadaşınızla buluşmak için yola çıktınız. Ne kadar da sıradan bir gün, değil mi? Her şey son derece normal! Hiç düşündün...
İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın bana korkuyla bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti, yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu...
Siyah maviye karışır mıydı? Bu, siyahın mavide kayboluşuydu. Geçmişi onun kalbini taşa çevirmişken kurtulmak yerine ezbere bilmeyi seçti karanlığı. Kendi karanlığını yaratırken önüne çıkan herkesi boğdu o karanlığında. Acıması yoktu, ona acımışlar mıydı? Sevgi duygusunu en sevdikleriyle birlikte toprağa gömmüştü ve...