0535 *** ** ** : Kitabın arasına numaranı bırakıp altına fiyakalı sözler yazmak mı? Sadece merakımdan yazdım? Kaç yaşında bir ergensin sen? Ben: Demek numaramı bulan şanslı bey sensin. Tanışalım mı :) Ben: Bu arada gerçekten merak ettim. Açıklamanda neden "Tek aşkım İstanbul.." yazıyor. 0535 *** ** **: Canı sıkılmış eğlence arayan bir ergenle uğraşamayacağım. Ben: Tanıştığıma memnun oldum 'Canı sıkılmış eğlence arayan bir ergenle uğraşamayacağım.' Benim adım da İstanbul... (Görüldü -0000-)

Cayır cayır yanan kalbinden alevler püskürüyordu genç adamın. Her gün, her dakika, her saniye, cayır cayır yanıyor yinede ölmüyordu. Şehvetle büyütüğü sevdasının altında eziliyor, yinede yaşamaya devam ediyordu. Kanıyordu genç adam... Sevdiği kadına her baktığında, içine içine oluk oluk kanıyordu. Uğrunda ölmek bile şerefti genç adama, Adam tapıyordu sevdiği kadına.. Yıllardır içinde büyüttüğü karşılıksız aşkı hergün onu daha büyük bir hal alıyor, acısına acı katıyordu. Sevda ateşine düşmüş kıvranıp duruyordu. Çıkmaz yazdığı halde bile bile girdiğin sokağın adıydı aşk. Genç adam bu yola bile bile girmişti. Uğrunda binlerce kez öleceğini bilse dahi yinede girmişti o sokağa... Kadın ruhsuzdu, Yaralıydı... Adamsa yara bandı. Oysa bilmiyordu genç kadın, en iyi o sarardı yaralarını.. Genç adamın ellerine kan bulanmıştı, susuyordu... Genç kadın her gece bıkmadan usanmadan balkonuna çıkıp ruhsuz bakışlarıyla zifiri karanlık sokağı izlerdi. Adamsa onu.. Elinde bitmeye yüz tutmuş sigarasını dudaklarına götürdü adam. Gözleri sevdiği kadından ayrılmıyor, sigarasını derince içine çekiyordu. Yaktığı her sigaraya kadının adını veriyordu adam, kendisi için kül olmasını istermiş gibi. Son sigarasına da kadının adını verdi, sanki yitip gideceğini hissetmiş gibi. Kadın acıyordu, adamsa acının ta kendiydi. Kadın ölüyordu.. Adam öldürüyordu. Korkuyordu adam; elinde onlarca kişinin kanı ile sevdiği kadını sarıp sarmalayamıyordu. Korkaktı adam, tükenmişti kadın. Seviyordu adam, ruhsuzdu kadın. "Katiller de severmiş, " diye fısıldadı genç adam. "Aldığı canların vebaliymişçesine öle öle severmiş..."

Yaşamak, iki nokta arasında yapılan bir yolculuktur. Belki de varmak istediğin yer ile çıktığın nokta arasında bazen kaybolmak, bazen yolda olduğunu fark etmek, bazen yarım kalan şeyleri görmek, bazen kendine suç ortağı olmak, bazen durup her şeyi izlemektir. Bazen de çıkıp kendinden dışarı kendin izlemektir. Belki de yaşamak yaşama bıraktığın izlerdir... Yuvaya yolculuk (Alıntı)

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Sır dolu hayatlar, konuşamayan bir kadın, sessiz bir aşk... "Tek bir kelime söylemeni, tek bir kelime söylemeni nasıl isterdim be kadın... Bir kere olsun bana adımla seslenmen için, o güzel ses tonunu duymak için nelerimi vermezdim..." Behzat acıyla Henna'yı izliyordu... "Bırak bu lafları Behzat! Senin tek derdin intikam, senin tek bildiğin çıkış yolu intikam!" Henna'nın dudaklarından küçük bir hıçkırık kaçtı. "Bir intikam uğruna bana bile kıyarsın değil mi? Bir intikam uğruna beni bile harcarsın!" Henna acı çekiyordu... Hayatı boyunca çektiği acılar yetmemiş gibi, bir de ona aşık olmuştu... Behzat, karşısındaki kadının işaret diliyle ona anlattıklarına kederle iç çekti. Başı üzgünce yeri buldu. "Ağabeyinin elinden tek varlığını alacağım Henna... Sana kıyamam ama buna mecburum! Anla beni, mecburum işte!" Behzat acıyla haykırıyordu... Henna ise çoktan ağlamaya başlamıştı. Küçük küçük iç çekişlerle hızla başını iki yana salladı. "Sen benim konuşamamdan güç alıyorsun..." Elleri titrediğinde daha fazla konuşmak istemeyip ellerini indirdi. Behzat, Henna'nın çenesini tuttu. "Henna'm, benim bu hikâyede kıyamayacağım tek kadın sensin..." Ardından ağlayan kadının çenesini öptü. "Suskunum benim..." Acıyla fısıldıyordu. Henna ise çekinerek adamın gözlerine baktı. Behzat keskin yüz hatlarına rağmen yumuşak bir ifadeyle kendisine bakıyordu. Henna'nın sakladığı büyük sır, Behzat'ın soğuk ve çaresiz intikamı... Her şey onlar için büyük bir imtihandı... Bu kadar imkânsızlık içinde bir çıkış yolu bulmak öyle güçtü ki... İki genç de çaresizdi. İkisi de acı çekiyordu. Aşk onlara en acımasız yüzünü göstermişti... © TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. HERHANGİ BİR KOPYALANMA, ÇOĞALTILMA VE ÇALINMA DURUMUNDA YASAL İŞLEM BAŞLATILACAKTIR.

Rüzgâra Dokunmak serisinin ikinci kitabıdır. * * * kapak tasarım: @viranebirkalp

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

[Kitabın Şarkısı : NF - ft. Britt Nicole / Can You Hold Me.] Kitap yetişkin içerikler bulundurmaktadır! 🌸 Her biri farklı bir gücü temsil eden dört büyük tanrı. Ve bu dört tanrıdan Su Tanrısı'na tapan küçük bir köy. Kibele köyüne aylardır yağmur yağmıyordu. İnsanlar içecek su bulamıyor, ekinler kuruyor, hayvanlar ise telef oluyordu. Çaresiz halk son çare olarak köylerindeki kâhine başvurdu. Ancak kâhinin sunduğu çözüm korkutucu bir yoldu: Kurban olarak tanrıya bir gelin vermek. Bir gelin. Gelinlerden nefret eden bir tanrı. Kurban kim olacak? Su Tanrısı, istenmeyen bu gelini kabul edecek mi? Yoksa gelinin kalbi, suyun öfkesine karşı direnirken geçmişin karanlık sırları tarafından yutulup sonsuza dek kayıp mı olacak? NOT: Kitap su tanrısının gelini adlı mangadan (yalnızca kurban olayı) esinlenerek yazılmıştır. Aynı adla bir dizide vardır ama dizi ile kitabın alakası yoktur. Kontrol etmek isteyenler mangaya bakıp diziyi izleyebilirler.

Her şey ruhu viran olmuş kuzguni gözlerin, gecenin kör bir vaktinde yapılan o hatanın bedelini ödetmek istemesiyle başladı. Ve bu hatanın beraberinde getirdiği seçim ise tek bir kişinin değil, herkesin bedel ödemesini sağlamış, canını yakmıştı. Çünkü burası ruhu viran olmuş adamın, kalbi viran olmuş şehriydi. Buradan tek çıkış ise o gözlerin esaretinde yanmaktı. Tıpkı Alkım Yıkılmaz'ın o gün o gözlerde cayır cayır yanması gibi.. *** Wattpad'de RUHU VİRAN adıyla yazılan ilk hikayedir!! 07.12.2019

"Sen kimsin?" "Gün ışığını öldüren biri. O yüzden kim olduğumla ilgilenme. Yoksa sönersin, Gün." 24.08.2020 © Tüm Hakları Saklıdır.