"Söylemesi zor lakin hislerim bu benim. Hiçbir karşılık beklemeden sonsuz bir sadakatle seviyorum sizi. Yalnız sizin kollarınıza huzuru bulacağımın acısıyla kıvranıyorum her gece soğuk yatakta. Gelmeyişiniz üzüyor beni. Şu yıkık dökük hayatımda tek umudum sizsiniz zira. İsterim ki geceleri kasvet çöktüğünde içime sır...
Önünde kalın çizgilerle çekilmiş yolun dışına çıkıp gerçek hayata temas etmek insana nasıl bir güç getirir? Bu güçle kalbinizin kendisiyle bile mücadele edebilir misiniz? Hayrankurgu görünümünde aslında herkesin bir yaş döneminde yaşadığı "ben bu hayatla ne yapıyorum" karmaşasına bir bakış ...
Miray'ın kocasını kaybettiği gün kaderinde kara bir iz olarak her daim varlığını sürdürecekti. Yaşadığı tüm acı ve zorluğa rağmen yinede küçük oğlu için ayakta durmalı ve devam etmeliydi. Faturaları ödemeli, oğlunun kreş masraflarını karşılamalı, eve ekmek getirmeliydi. Evet zordu ama bunları tek başına yapan o kadar...
Gök aynı göktü altında nefeslendikleri... Sofralarına ekmek aynı topraktan gelirdi... Biri kiliseye biri camiye aynı kaldırımları arşınlayıp gider,aynı ilaha dua ederlerdi.. Yıllar geçer her şey değiştirir sanmışlardı Onların cismi yol olmaya yüz tutmuşken,suda akisleri bir araya gelebilecek miydi?