- 🦋 - Bir varmış, bir yokmuş masallarıyla büyüdük hepimiz. Bir çoban vardı yaramaz koyunları olan, Heidi vardı en sevdiği şey bayırda koşturmak olan... Günün birinde bir genç kızın saçları kimi insanların boylarından büyüktü! Kötü cadılar okuduk, zehirli elmaları olan! Gel zaman git zaman her kötülüğe rağmen ayakta kalmayı başaran güçlü kahramanların hayatlarına iç geçirerek ortak olduk. Ben bir masal yazdım. Bu gece uyumaya beş kala, size Gecenin Kelebekleri'ni anlatacağım. Onlar güneşin battığı yerin perileri. Gecenin kızları, altın elmaların yetiştiği bahçenin, cesurluklarıyla bahsedilen üç gardiyan perileri... Hesperid denir adlarına. Bu masalda biz onlara Benay, Kardelen ve Rengin diyeceğiz. Onlar bir varmış ve bundan sonra hep var olmaya devam edecekmiş. Çünkü cesur, korkmayan kızların gücünü kimseler elinden alamazmış. - 🦋 -

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

Elini uzatıp parmaklarını pencereden sızan ışıkların etrafındaki tozlu boşlukta, koltuğun kumaşında dolaştırıyor, parlaklığı git gide sönmüş kadife perdeleri dokunuyordu. Bir çocuk gibi hayatını yeniden kavramaya, anlamaya, öğrenmeye çalışıyordu. Her zaman olduğu gibi etrafına bakınıyor yaşadığına dair ilişkin kanıtlar arıyor, tam karşısındaki kendine hiç bir şey ifade etmeyen ceketlere bakıyor, bakarak birşeyler hatırlamaya çalışıyordu. Hayatın külleri arasında dolaşırken bu evi ilk kez görüyormuş gibi şaşkındı. Sanki buraya ait değil orjininden şaşkındı, soyut, bir gerçekliği olmayan kurmaca; bir kişilikti. Durumu acıklı olma yanında, ürkütücüydüde...... ---------- "Kanatları var ama uçamıyorlar. Sen uçabilen kuşlardan mısın?" ------------ O acı sonların biriktirdiği bir hikayenin başlangıcıydı. --------- Büyümeye hazır mısınız?

Okuyom ben yaaa

❌LÜTFEN HİKAYEYİ OKUMADAN ÖNCE DUYURU BÖLÜMÜNE BAKIN❌ ♛ Anırmak güzeldir. ♛ *** Abimin odasına doğru ilerledim. Kapıyı çalmadan direk daldım. ''N'apıyorsun lan! Daldın odaya, kapı çalsana!''dedi. Şimdi kapı çalmakla filan uğraşamıcam abicim tehditimi hemen söylemeliyim. ''Seni örnek alıyorum abi.''dedim ve yatağa oturdum.''Seninle bir antlaşma yapmaya geldim.'' ''Ne antlaşması bu?'' Sinsice sırıttım. ''Hani annem ve babam iş için Bodrum'a gitmişlerdi. Sende evde parti vermiştin...''Abim şaşgınlıktan ne yapacağını bilemez haldeydi. Oturduğu sandalyeden kalktı ve hışımla yanıma geldi. ''Kimseye söyleyemezsin!.'' Tek kaşımı kaldırmaya çalıştım ama sadece çalıştım noled olsun tüm coolluğum yerlerde. ''Sen bilirsin.''diyip salona koşturdum. Abimde arkamdan koşturuyordu. ''Anne abim siz evde yokken-...'' abimin yanıma geldi ve kolumu dürttü.'' Tamam baş belası, ne istersen yapacağım.'' Zafer kazanmış bir şekilde sırttım ''donla gezdi'' diye sözümü devam ettirdim. Bende abimin kolunu dürtüm. ''New york'a beni götürmeye ne dersin ''dediğimde abim bir küfür savuruyordu. İşte zeki Arya yine abisini yendi. Bekle beni Amerika ben geliyorum.. *** İlk yayınlanma tarihi: 2 Temmuz 2015. Düzenlenme tarihi: 19 Agustos 2016 ►Tüm hakları Arya'nın jelibonlarında saklıdır. © ►Küfür ve Argo içerir! ►Eğlence amaçlı yazılmıştır.

Bir insan kaç kez sol tarafından bıçaklanırdı, kaç kez aynı kişinin onu yaralamasina izin verirdi, kaç kez güvenirdi o kişiye, kaç kez ona zarar vermesine rağmen aşık olurdu ona bu soruların cevabını rüya da bilmiyordu ,tek bildiği şey sol tarafının çok acıdığıydı. Ahh kimin canı acımazdı ki; düşünsenize küçüklük aşkınız aniden taşınıyor oturduğu evden hergün ağlıyor onu arıyorsunuz fakat o bundan bi haber,sonra buluyorsunuz işte diyorsunuz tamam kötü günler bitti, ilk aşkımı buldum, ama o böyle düşünmüyor,düşünmeyi de bırakın o sizi tanımıyor, siz ne yapardınız? ♡♡♡♡♡♡ Aniden birbirine düşman olan iki okul; Soykan koleji ve Aksoy koleji insan içindeki aşkı şoke bilmek için sevdiğine düşman olabilirmiydi? Rüya olmuştu işte hemde içi kan ağlaya ağlaya olmuştu. Kader ya işte yıllarca aradığı küçüklük aşkını lise de ansızın bulmuştu yıllarca göz yaşı dökmüştü onun için hakedip haketmediğini bile düşünüyordu bazen, daha sonra bu aşk yavaş yavaş düşmanlığa dönüştü öyle ki bu düşmanlık okullarının arasına bile taşınmıştı. Biten aşklar, bir birine hava atan öğretmenler ve ezeli rekabet fakat buna rağmen aşklarına sahip çıkanlar. Soykan kolejinin veliahtı RÜYA SOYKAN Aksoy kolejinin veliahtı AKIN AKSOY Bu iki genç aşklarına sahip cikabileceklermi acaba yoksa bu düşmanlık ebediyen sürecekmi? ♡♡♡♡ Bence benim hikayemi merak edersiniz diye düşünüyorum Rüya soykan Gelin okuyun burda bende varım Akın Aksoy Eee rüyayla akın çağırdı gelmezseniz küserler gelin sizde bize katılın ve bu ailenin bir parçası olun ♡♡♡♡♡ HER RÜYANIN SONU KABUS DEĞİLDİR!!

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

4N1K serisinin ikinci kitabıdır.

Hergün en az 1 bölüm gelicek, SADECE EMOLAR.