Her şey bir kızın ölümüyle başladı. Yılbaşı gecesinde ünlü piyanist Mirkelam Öznedar'la röportaj yapmaya giden radyo sunucusu Çağıl Parla hayatının değişeceğinden bihaberdi. O gece intihar mı yoksa cinayet mi olduğu bilinmeyen ölümün ardında ünlü ressam Uzay Merih'in olduğuna inanılıyordu. Oysa Uzay'ın o geceki tek görgü tanığı Çağıl Parla'ydı ve kendiyle birlikte onu da çıkmaz sokaklara sürükleyecekti. Geçmiş ve gelecek birbirini tekerrür eden yazıtların oyunu, içine düşen fani ruhların incelmiş kader paragrafları, yerküreye sığmayan amansız kötülüğü; insanoğlu nasıl olur da böylesine kusursuz işlerdi cinayetlerini? Bir ölünün dudaklarında sönük harfler yinelendi. Bu acı, bu ıstırap; merhametini yitiren bir yok oluş değil de hangi kıyametin habercisiydi? "Ölümü daima kendim için diledim fakat bir bilinmezlik var. Derinlerde, hatta kalbimin orta yerinde bambaşka bir arbede, belki de bir haykırış; çık bedeninden derken Tanrı sığmamı istedi kendi kafesime. Eğer ki bu gidiş her birimize armağan edilecekse; nedir içimdeki karanlıktan bu denli korkmak, ona sahip olamamak, cehennemi hakkıyla boylamak?.." 🕯️ 16 EKİM 2020. POLİSİYE, AKSİYON VE GİZEM.

Bütün cümlelerimi, kelimelerimi feda ettim. Şakaklarımdan, köprücük kemiklerime doğru süzülen terleri hissediyordum. Avuç içlerimdeki kanların yere doğru damladığını, gözlerimdeki yaşların durmadan aktığını ve dudaklarımın ıslaklığını da hissediyordum. Gözlerimi, karşımda dağ gibi duran adamdan ayırmıyor, bu yaşadıklarımın hayal olmasını diliyordum. Bilinçaltımın bana işlediği bir oyun olmasını istiyordum. "Beklemezdim," dudaklarımın arasından kayıp giden kelime, Devrim'in bana doğru dönmesine neden oldu. Göz göze geldik. "Herkesten beklerdim," yutkundum. Avuç içlerimden akan kanları üstümdeki gri pantolona sildim. "Ama sen..." "Bunu kabullen," dedi. Sesi soğuğu sahiplenmiş, sesi bıçak olmuş sırtıma saplanmıştı. Gözleri ip olmuş, idamımımı resmetmişti. "Bu benim." HAZAN DEMİRAY & DEVRİM HANCIOĞLU * 12 Ocak 2020. 21.34 Argo ve yetişkin içerik içerir.

# Keşfedilmemiş Cevherler Atty'15 En İyi Romantik Hikaye # Siyah beyaz bir kadındı Müzeyyen. Arnavut kaldırımı sokakların birinde, elindeki kan kırmızı gülle yürüyordu salına salına. Üzerindeki beyaz elbise uçuşuyordu nazlı nazlı kimi zaman. Omzuna kadar salınan siyah saçları daha da narindi beyaz teninden. Ağır adımlarla yürüyordu kırmızı hayallere sarılmış gül ile birlikte. Ve sevmeyi bilen bir adamdı Süreyya. İnce düşünceli, güzel bakışlıydı. Küçük dairesinin balkonunda oturup her zamanki gibi bir şiir karalıyordu. Bakışlarının arasına girdi Müzeyyen'in ince bedeni. Kokusu alıp götürdü aklını terk edilmiş yerlere. Bu hikayenin sonunda Müzeyyen, elde edilmesi zor bir kadın oldu. Süreyya, aşkı için her şeyi yapacak bir adama dönüştü. Ve Müzeyyen'i sevmek, yaşamayı seven bir adamın intihar girişimi oldu. ©Tüm hakları saklıdır. | All rights reserved.