Yakın gelecek olarak tanımlanan zamana geldiniz. Evet, yıl 2048. Dünyamızın ise büyük bir sorunu var. Dünya'nın sorunu şuan endişelendiğiniz hiçbir şey değil. Su kıtlığı çekmiyoruz, suyun yerine geçen bir sıvı üretildi. Açlık mı? Hayır,şu an herkes az çok yemeğe ulaşabiliyor çünkü nüfus on iki milyardan yedi milyara düştü. Küresel ısınma? Ozan tabakasının kendini yeniliyor artık. Uzaylılar? Bulundular ama hala tam olarak kanıtlanmadı. Peki nedir sorun,neden 1790 yılında gibi hissediyoruz? Monarşiler... Tüm dünyada siyasal bir çöküklük yaşandı ,tam on yıllık bir savaş... Yeni devletler ve yeni monarşiler. Ya biri gelirse ve on yıllık savaşı tekrar başlatırsa? Distopik ama bir o kadar romantik Gölge Dansı'na hoşgeldiniz.

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Babasıyla yaşayan kızın mafya tarafından kaçırılmasıyla başlar. RAHATSIZ OLANLAR OKUMASIN KİTAP BİTİNCE SİLİNECEKTİR. İSTEYEN OKUSUN İSTEMEYEN OKUMASIN BAŞTAN UYARIMI YAPAYIM.