"Karanlıkta kalınca gözlerini sımsıkı yumardı çünkü kendi yarattığı karanlık, maruz kaldığı karanlıktan daha vicdanlı gelirdi." 21 Ağustos 2005. Saat 02.53 Sadece eğlenmek için beş arkadaş yola çıktılar. Fakat gecenin sonunda eve dört kişi döndüler. 17 Ağustos 2016 Sır perdesi yeterince kapalı kaldı. Birinin onu aralaması gerek.

"Hakan, kendine gel kardeşim. Sana göre mi o kız. Bu kız Camiden çıkmıyor, sen ise bardan çıkmıyorsun. Bu kız hiç bir yabancı erkeğin gözlerine bile bakmıyor, sen daldan dala konuyorsun. Bu kızın elinden Kur'an-ı Kerim düşmüyor, senin elinden içki kadehi. O kadar ortak yönünüz var ki sayayım mı daha?" * Gülsima eğik başını birden kaldırarak gülümsedi. Nemli gözleri gülüşüyle birlikte ışıl ışıl oldu. Yüzünde şaşkınlığın ve sevincin verdiği değişik bir ifade vardı. Benliğini tarifsiz bir mutluluk sarmışken, bakışları Hakan'ın yüzünde geziniyordu. Kısa süren bir sessizliğin ardından, "Camiye mi gidiyorsun, Namaz kılmaya mı başladın sen?" diyerek sordu. * "Girelim Cennet gözlüm" dedi Gülsima. Eğdi bakışlarını öne. Öyle uzun uzun bakamıyordu sevdiğinin gözlerine. Helali olduğu halde utanıyor yanakları kızarıyordu. Yan yana durdular el el tutuştular, girdiler cami avlusuna. Bu onların beraber kılacakları ilk namazları olacaktı. Biraz ilerde bu caminin imamı olan dayısını görünce bir an tereddüt edip durdu yerinde. Dayısı ile yüzleşecekti birazdan ona Hakan'ı tanıtacak biz evlendik diyecekti. * "Hakan'la görüşmek istiyorum. Ben eşiyim, çok önemli" dedi sesi titreyerek. "Eşi mi?" diye şaşırdı karşısındaki kız. Gülsimayı tepeden tırnağa süzdükten sonra yanındaki çalışma arkadaşına dönerek "Hakan Bey evli mi?" diye sordu "Bir yanlış anlaşılma var sanırım," diyerek tekrar çevirdi başını Gülsima'ya. "Hangi Hakan'dan bahsediyorsunuz siz?" "Hakan Karlıdağ," dedi Gülsima biraz daha eğilip danışmaya doğru. * "Bu asansörden mi çıkıyorum katlara? Kaçıncı katta Hakan'ın odası?" diye sevinçle sordu. Hakan'ı görme ümidi kalbini heyecanlandırmıştı. Onu görmek ve onunla konuşmak için sabırsızlanıyordu. "Durun hanımefendi," dedi danışmadaki kız ayağa kalkarak. "Hakan Bey sizinle görüşmek istemiyor.

ATEŞ YAYINLARI FARKIYLA KİTAP OLDU 🔥 Aşk mı güçlüdür yoksa nefret mi? Peki insanoğlu en çok hangisine yenilir? Duygu ailesiyle İstanbul'a taşınan genç bir kızdır. Liseye devam etmek için gideceği okul babasına ait olsa da Duygu bunu saklamayı tercih eder. Okulda ise bu genç kızı hiç beklemediği durumlar karşılar. Son sınıf öğrencisi genç adamın geçmişinden gelen bilinmez bir sebep, onu genç kızın başörtüsüne düşman eder. Böylece ilk günden itibaren karşı karşıya gelen bu ikilinin arasındaki çekişme çok güçlü bir duyguyu oluşturur. Aşk mı nefret mi? Adamın içindeki harlı alevin acısı nasıl çıkacak? Peki kız ne yapacak? Ya derdi yakmak olan adam sonunda kızın ateşinde yanacak olursa? *Fazla beklemeden hadi içeri!*

Bir şehir. Adı; Gazze. Kızıl bir çöl, çamurlara bulanmış bir akdeniz, ambargo ile kuşatılmış büyük bir hapishane. Bir doktor: Farah. Türkiye'de okuyup şehrine geri dönerek, ömrünü halkının yaralarını sarmaya adayan bir kız.. Bir direnişçi: Muhammed Mirza. Güçlü, öfkeli, sert ve aşılmaz. Elinde silahı ve kalbinde islamın aşkıyla halkına yaralar açan düşmanına kan kusturan bir mücahid.. İkisinin de en büyük düşmanları olan nefislerine ve kadim düşmanı Siyonist'e karşı verdiği direnişin hikayesi.. Aşk ve savaş imtihanını, tek solukta okuyacaksınız.. ** Gazze, başa saran acımasız bir döngünün içinde, büyüyemeden hayata göz yumanların şehridir. Ve ben bu şehrin hikayesini anlatmaya geldim. ** Geri dönüş: 12 Mayıs 2021 - 30 ramazan 1442

Tüm dünyam gözümün önünde yok olurken, tek başımaydım. Cızırtılı sokak lambalarının altında yürürken orada, karanlıkta ses çıkarmadan beni izlediklerini biliyordum. Daha doğrusu, hissediyordum. Ara sıra bana zarar vermeye niyetleniyorlardı, fakat bu onlar için kötü sonuçlanıyordu. Çünkü üzerimde birkaç bıçak ve 2 gümüş Colt vardı... İnsanlar kaçıp saklanırken, ben onlarla savaşıyordum. Sahi bunu neden yapıyordum? İnsan ırkına bu kadar zarar vermiş yaratıklardan neden korkmuyordum? Onlarla savaşıp, aptal insanların yaptığı yanlışı neden ben düzeltmeye çalışıyordum? Genetiğiyle oynanmış insanlarla, Mutantlar... Dünyadaki varlıkları insan, hayvan ya da mutant olarak ayırabilirken, kendimin ne olduğunu bilmiyordum. Herkesten farklı olduğum aşikârdı; fakat kesinlikle insan değildim. BİLİM KURGU #1 (DÜZENLENİYOR)