Yağmur: Her kimsin bilmiyorum ama sadece şunu söyleyeceğim. Yağmur: Yoruldum Yağmur: Tek başıma her şeyin üstesinden gelmek ruhumu acıttı artık Yağmur: Ne oldu biliyor musun? Yağmur: Biri vardı bana sevgiyi tattırdığını zannettiğim . Meğer öyle değilmiş geç fark ettim. Canımdan sandığım biriyle birlikte bana hayatımın dersini verdi. Yağmur: Ablam... Yağmur: Öz ablamla aldattı beni. En çok da bu yüzden yoruldum. Kolumu kaldıracak dermanım kalmamışken binbir türlü hastalıkla mücadele ederken , ablam benim gözlerimin içine baka baka bana yalan söyledi. Hiçbir şey olmamış gibi benimle konuşmaya devam etti. Yağmur: Ben ne yaptım biliyor musun ? Yağmur: Karşısına geçip durdum. Sormadım , sorgulamadım hiçbir şeyi. Duvar gibiydim dümdüz, hissiz ve yıpranmış. Gerçekten mi abla, dedim . Neden ben diyemedim bağırıp çağıramadım . Yağmur: Neden biliyor musun? Yağmur: Karnında sevdiğim adamın çocuğu vardı. Yağmur: Dayanamadım yabancı. Çektim gittim doğduğum , büyüdüğüm topraklardan . Bana hiç güzel anı bırakmayan zalim İstanbul'u terk ettim. Kulağımda kulaklık karşımda son kez baktığım kız kulesi var. Yağmur: Normalde rastgele numara çevirip yazma alışkanlığım yoktur yanlış anlama sakın numaranı gördüm bankta ve içimi dökecek kimsem kalmadığı için yazdım sana . 05**: Bana bak 05**: Sabahın dördü ulan 05**: On üç saatlik çatışmadan geldim gözlerim kanıyor uyumadığım için sen gelmiş üst üste mesaj atıyorsun . 05**: Bana ne ulan senin it sevgilinden iki yüzlü ablandan 05**:Mesaj atma her kimsen artık. Sonun nezarette bitmesin. Bu hikaye hiçbir eserden çalıntı yapılmamıştır. Tamamen hayal ürünüdür. Bütün hakları saklıdır ve izinsiz alınamaz. Kapak fotoğrafı bana ait değildir alıntıdır.