"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Hayatı boyunca insanları öldürüp kalplerini alan bir katil... O bir kalp hırsızı... Peki sizce bu kalp hırsızı bir gün mecazi anlamda da birinin kalbini çalabilir mi? Aşk bunu gerçekleştirebilir mi? Peki geçmişin kabuk bağlamayan yaralarını çaldığı kalplerle kapatabilir mi? Geçmişi iyileştirip geleceği düzeltmek için deniyorlar. Kalp Hırsızı ve Hazal... İyi kalpli Emir... Ve bilinmeyen... Hazal' ı öldürmek istiyor.Ama ıçinde bunu durduran bir his var.Aşk mi nefret mi öfke mi? Korku? Hikayeleri baştan sona karalanmış. Peki onlar bir olup bu karalamaları silmek isterlerse... Peki bir aşk doğarsa...? Bilinmeyen... onun yaratacağı yangınlar onu da yakabilir mi? Bilinmeyenin kalbi bilinmiyor nasıl yaşadığı bilinmiyor.Tek bilinen dünya üzerinde var olduğu.Katil ise onun aksine her yerde ama kimse onu göremiyor.Hazal ve Emir... onlar ise görünüyorlar ve her yerdeler ama onlar da gizlenemiyorlar... Peki şimdi sorarım size... Hiç bilinmeyen olmak mi? Her yerde olup kimsenin sizi görmemesi ama asla da kendinizi gösterememeniz mi? Yoksa her yerde olup herkesin sizi görebilmesi ama sizin asla gizlenememeniz mi?

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

Lara artık ne olacağını idrak edemeyecek kadar güçsüz hissediyordu kendini. Ona bahşedilen bu güç onu yormaya başlamıştı. Ne yapacağını veya kime sığınacağını bilmiyordu. Kral Earl, bu olaya bir an önce açıklık getirmek istiyorlardı diğer herkes gibi. Earl artık hastalığının ileri boyutlarına takılamayacak kadar yorgundu. Boğazına kaçan savaş tozunu öksürerek gidermeye çalıştı. "Artık daha sıkı tutunmalıyız... Anna ve Bill'in hayatı bizim elimizde... onları kurtaracak kişilersiniz... süreniz az kaldı... benim gibi..." Lara artık dayanamayarak Earl'ın boynuna sarıldı. Tek yakını oydu artık. Yaşayan bir ölüden farksızlardı anne ve babası. Amcası Earl için bile olsa bunu yapmak zorundaydı. Gerekirse kendini tehlikeye atardı... #@Eyl3434# kitap kapağımızı yapan tatlı ablacım❤ #@ZeynepAydemir442# Her zaman destekçim olan dostum❤ #@MutlugaSarcaios_3# Her zaman destekçim olan bir diğer dostum❤ #@Gezegenszl_hyl# Her konuda yardımcı olan biricik ablam dostum❤ #@aykimlergelmiss# kuzişim, herşeyim, yaşama sebebim❤ #@dreamfiree# oyyy ben bu kızı yerim❤

"Eğer iki insanın kaderi bir yazılmışsa ne olursa olsun yolları birbirini bulurdu, onlar birbirlerini çok sevdiler ama kaderleri bir yazılmamıştı." * "Bu kurguda geçen kişi ve olaylar tamamen hayal ürünüdür." Başlangıç tarihi: 06.04.2023

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı. İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti. Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı. Mantığıyla aşk arasında kaldığında, ne yapardı? Sorunun cevabı kitap da.