(İLK KİTABIMDIR. BU YÜZDEN BAZI HATALARI OLABİLİR.) Kendisi hakkında pek bir şey bilmesede hayatından memnundu, Piyale. Belki de bir şeyleri bilmemesi onun için daha iyiydi? Bu garip bilinmezlik ise çok sürmeyecekti. 18 yaşına günler kala, kendini bilmediği bir yerde bulup herşeyi öğrenene kadar... 🏹 Bir zamanlar Erli'nin en güçlü ve korkulan kadınıydı. Hayat bu ya bir şeyler ters gitmişti ve tek çare olarak önündeki bütün yolları yıkıp kendinde yeniden bir yol çizmişti. Şimdi ise Erli'nin bozuk düzenini, yeniden düzeltmek için geliyordu. Bu sefer herşey çok daha farklı olacaktı... UYARI : Bazı bölümlerde kan ve vahşet içerikli sahneler bulunmaktadır. Rahatsız olanlar lütfen okumasın!

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

❝Size veda etmediğim için kızmayın bana. şayet kalbinizde biraz da olsa kırgınlık varsa affedin beni zira ben, hiçbirinizi tanımıyordum.❞

Ana karakterin eğlence amaçlı çıktığı yolculukta karşılaştığı üç kişi ve bir ejderle birlikte işler çoktan karışmaya başlamıştı. Ana karakterin bir dilek hakkı karşılığında üzerine aldığı işin tüm sorumluluklarını taşımaya çalışması bir yana, üstüne her bir karakterin arkalarında sakladıkları gerçekler günbegün ana karakteri şaşırtmaktadır ancak kıvrak zekası sayesinde karşılaştığı tüm imkansız gibi görünen bulmacaları çözen ana karakterimiz, son oyunu da çözebilecek midir? ... NOT: REKLAM YAPANLARIN YORUMLARI SİLİNECEKTİR.

Yatılı bir okul.. Beş yıl önce yeniden düzenleme ile açılan bu okul ilk yılında birçok olaya tanık olmuştu. Ruhlar mı dersiniz, ölümler mi, yoksa çözülmeyi bekleyen bulmacalar mı? Bunun üzerinden sakin bir şekilde geçen yıllar sonrası yeni öğrenciler ve silinen bir geçmiş ile yeniden çözülmeyi bekleyen bulmacalar kendini gösterecekti. Tek bu da değil, hâlâ kurtulmayı bekleyen ruhlar vardı..

Saat gece yarısını çoktan geçmişti, şiddetli bir yağmur vardı Olimpos Krallığı'nda. Uzun zamandır beklenilen yağmur sonunda yağmıştı, halk sokakları doldurmuş şükür ayinleri eşliğinde ellerindeki kazanları doldurmaya çalışıyordu. Nereden bilebilirlerdi ki başta normal gibi görünen bu yağmurun krallıklarına felaket getireceğini? O gün Olimpos Krallığı'nda yaşayan herkes hayatını kaybetti. Gökben hariç...

Siz: Sevgilim? Siz: Arkadaşlarıma "Sevgilim var" dediğim zaman bana acıyarak bakıyorlar. Siz: Ne kadar da haklılar değil mi? - Ölümüne özlemek, gerçekten de öldürür mü insanı?

Gott würfelte. Parmaklarını hala boğazımda hissediyorum Ölmek kolaymış artık bunu biliyorum Ruhumda kara bir leke taşıyorum Parmaklarını hala boğazımda hissediyorum Ellerimle ellerini yırtmaya çalışıyorum Bence Ben acı çekiyorsam sen de çekmelisin Ben ölüyorsam sen de ölmelisin

Ben farklıyım, sen farklısın, biz farklıyız belkide bu yüzden dünya bizi kabullenmiyor...