"Neden öyle baktın?" dedi. "Nasıl bakmışım?" dedim sakin kalamayarak. "Ruhunu yok etmişler gibi." . Öncelikle söylemem gerek ki, ağır bir kitaptır. Psikolojik açıdan. Yine de okumaya değer benim kitabım. Yazmaya da değdi. Başrol karakter Evin. Hissettikleri ve psikolojisi normal değil. Kitabımda birçok şeye değindim. Adalete, eğitim sistemine, aileye, aşka, arkadaşlığa... Hassas konulara değindim. Evin kitabın başında liseli. Tabii zaman durmuyor akıyor. Mezun oluyor. Birçok olay yaşanıyor. Bu hikayemin satırlarında kendinizi bulabilirsiniz. Bölümler maalesef çok uzun değil. Hatta kısa. Daha uzun uzun yazmak isterdim.

Bedenini öne doğru büktü ve koyu kahvelerini kısarak dudaklarını büyük bir yavaşlıkla alnıma dokundurdu. Tam da o anda midemin aniden kasıldığını hissettim. "Eğer benden istediğin gerçekten buysa, abin olurum." Sarfettiği sözler ile kulaklarımda bir uğultu ve hemen ardından boğazımda bir yanma meydana geldi. Onu göğüsünden tutup kendimden uzaklaştırmak ve bu yakınlığın gereksiz olduğunu savunmak istedim ancak dudakları temasını kesmeden ve onu itmemden gram etkilenmeden sürtünerek burnumun ucuna kadar indi. "İhtiyaç duyduğunda, baban olurum." Dudakları burnuma küçük bir baskı uygulayarak kısa süreliğine tenimden ayrılırken çok geçmeden sıcak dudaklarının varlığını yanan yanaklarımda hissettim. Göğüsümde binbir çabayla canlı tutmak için çabaladığım, özenle sakladığım o minik kuşun kanatlarını delicesine çırptığına şahit oldum. Yutkunuşlarım arttı. Nefes alış verişlerim hızlandı. Dudaklarını aralayıp kısa bir nefes aldığı esnada burnunu bir kedi misali usulca yanağıma sürttü. "Sığınmak isteğinde, liman olurum." Ilık nefesini sertçe dışarı bırakarak aralık dudaklarımın arasından içeri sızmasını sağlarken kollarının arasında titredim. "Korktuğunda, kalkan olurum." Dudakları temasını kesmeden bir yol izlercesine dudaklarımı es geçip çeneme ilerledi ve bir sonraki durağında yumuşak bir baskıyla çeneme yaslandı. "Ne olmamı, neyin olmamı istiyorsan o olurum." Başını aşağıya eğmeden hemen önce bakışlarını gözlerime çevirerek yüz ifademi dikkatle inceledi. Rahatsız olup olmadığımı kontrol ediyor olmalıydı. Değildim. Biraz garip hisler içindeydim ancak bu senelerdir hissettiğim huzursuzluk, rahatsızlık ya da korku hislerine hiçte benzemiyordu. "İhtiyacına, isteğine göre şekillenirim ama bu durum kocan olduğum gerçeğini değiştirmez."

Sıradanlaşmış olan Gerçek Aile kurgularının en SIRADIŞI olanını okumak istiyorsanız, ee buyurun o zaman! 06.04.2024 1M❤️

• 0566... : Kedin, kedimi sıkıştırmış. Meyra: Ne? 0566... : Kedin diyorum, kedimi köşeye sıkıştırmış. Meyra: Anlamadım? 0566... : Ya kızım, anlama kıtlığın mı var senin? 0566... : Kedin diyorum, kedimi tekte düşürmüş. 0566... : Köşeye sıkıştırmış. 0566... : Namusuna göz dikmiş yani. Meyra: Bunu Matmazel mi yapmış? 0566... : Matmazel? Meyra: Deminden beri kedi kedi deyip duruyorsun. Meyra: O kedinin adı Matmazel. 0566... : Her ne ise işte. 0566... : Adı ilgilendirmiyor beni şu an. 0566... : Kedin, benim oğlumun namusuna göz dikmiş. 0566... : Sahip çıksan iyi olur. Meyra: Öncelikle onun adı Matmazel. Meyra: Şu konuda bir anlaşalım. Meyra: Namus konusuna da gelirsek benim kızım öyle bir şey yapmaz. Meyra: Onunda bir gururu var ne de olsa. Meyra: Ayrıca senin oğlun da kör mü? Meyra: Bulmuş benim kızım gibi güzelini. Meyra: Bir de istemiyor mu yani? Meyra: Sen oğlunu bir gözcüye götür istersen. 0566... : Gurur derken? Meyra: Evet, gurur. Meyra: Benim kızım çok gururludur. Meyra: Eğer karşı taraf onu istemezse asla onun yüzüne bakmaz. • ❗️Hikayemde reklam yapılması yasaktır. Eğer onun için geldiyseniz usul usul terk edin burayı❗️ • Başlangıç tarihi: 6.09.2022 Bitiş tarihi: 20.06.2023

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...