Azad Karan, yüreğinin tam ortasına kor gibi düşen Nida'nın aşkıyla yanıp tutuşmaya başlamıştır. Ateşi bir türlü dinmiyordur çünkü Nida onun yanından bile geçmek istemeyen, köydeki diğer insanlar gibi ondan korkan bir kızdır. Aşkının karşılığını alamayan Azad, bu yolda her şeyi göze almıştır. İyi ya da kötü, incinerek veya inciterek Nida'yı kazanmaya karar verir. Gözü ondan başkasını görmüyordur, Nida'nın aşkı onu olduğundan daha acımasız birine dönüştürür. "Seni çok seviyorum, sen de beni seveceksin."

BİR EVLİLİK İLE KAÇ KİŞİNİN HAYATI KURTULABİLİR?

Üzerime doğru yürümeye devam etti. Gelip tam karşımda durdu. Gözünü kırpmadan yüzümü inceliyordu. Gözlerini gözlerime dikti. Soru dolu bakışlarla yüzüne bakıyordum. Ona inat bende gözlerimi kaçırmadım. Geri durmadım. "Benim" dedi. "Anlamadım?" dedim. Ve bir az geriye çekildim. "Kim bu Arhan ağa dedin ya? Benim. Arhan Karadağlı" TAMAMLANDI

Her gün ölür mü bir insan? Her gün ölüyordum. Peki öldüğü gibi dirilir mi bir insan? Öldüğüm gibi diriliyordum... ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlama Tarihi: 26 Nisan 2022 (Kapak tasarımı bana aittir.) ❗️+18 içerir❗️

Bilinmez sevdanın üzerine kaç kelam yazıldığı. Bilinmez Mardin'in kaç sevda gördüğü. Bilinmez Lerzan Ağa'nın yüreğinde ki sevdanın ateşi. Bilinmez Dilzar'ın o ateşte nasıl yandığı. Peki bilinen neydi? Gelin sizde sevdaya yelken açan yüreklerin hikayesini öğrenin. En önemlisi sevdayı öğrenin! *** Kitap kapağı yazara aittir. Çalınma, kopyalanma gibi durumlar söz konusu olduğunda hukuku işlemler başlatılacaktır.

Kor olmuş elem dağı bir semer misali sarmıştı bedenlerini... Kalp ağrıtıcı feryatlar dilleri zorluyor, bir türlü dökülmeyen vaveylalar boğaz yakıyordu. Suskunluk en sarsıcı tepkiydi. Ağzı bıçak açmıyor, kederli gözler asla kurumuyordu. Derdi veren Rab dermanını da veriyordu ya işte... Dinlemiyordu gönül. Defterin kara sayfası, ardındaki aydınlığı gölgeliyor, o an içinde boğulacakları kör kuyuları andırıyordu. Fakat her karanlığın bir sabahı vardı. Ve her sabah bambaşka bir yapraktı... Yirmi dört yaşında, yüz yaşında insanın hayatına sığdıramayacağı şeyler yaşamış Ahsen -Karahan- Miroğlu, feleğin en sert sillesini sol yanından yemişti. Yürek burkan hikâyesinin en can alıcı yeri silahından çıkan kurşundu. Gerçeğin aksine, kurşunu sol yanından yiyen Yavuz Arslan Miroğlu'nun çiçek açmamış toprakları buz tutmuş bahtına ve Çiyeşan soyuna inat tekrar tekrar yeşerecekti. Kuru topraklar sevdiğinin ellerinde can bulacak, yıllardır karanlığa gömülmüş mazi kendini aklayıp, pirüpak karşılarına dikilecekti. Bunca yıldır onlarca canı katleden kara yazgı gerçeğe kavuşacak ve hikaye baştan yazılacaktı. Yürek kırgındı, vicdan mahcup. Ruh perişandı, beden bitap. Diller lâl, gözler şair... Kaderin kanlı pençesinde kıvranıyordu iki can... Kirli geçmişin gölgesinde çırpınan iki kan... Ve ortak bir düşman... Belki de tek düşman. Yanlış bilinen doğrunun acı gerçeği... Hüda'nın keskin kılıcı ve aşk denilen bataklığın iki kölesi... Yürekli bir kadın, akıllı bir adamın hikâyesi... *** Kapak tasarımı @ayatutulansizofren 'e aittir. ~~Tüm hakları saklıdır, herhangi bir çalınma, izinsiz kopyalanma durumunda tarafımdan yasal işlem başlatılacaktır. ~~

''Çok özledim seni.'' Mihri dilini tutamayıp kalbinden konuştu. Zaten onun yanında aklı çalışmıyordu ki! ''Ben de...'' Bir ağabeyin kardeşine verebileceği normal bir cevaptı aslında bu. Ama ne Arslan Mihri'nin ağabeyiydi, ne de Mihri Arslan'ın kız kardeşiydi. Mihri doğduğu gün Arslan ağabeylikten azad edilmişti. Zaten ondan değil miydi Ahsen'in oğluna hasreti... Zaten ondan değil miydi Arslan'ın sebepsiz kaçışı... Liseden beri uzak duruşu... En çok ihtiyacı olduğunda ailesine uzaktan bakışı... Kalbin atışı kaderin sesiydi ve kader konuşunca insan hep susardı. Arslan da susmuştu. Kaderine boyun eğip, geri çekilmişti. Başka şansı yoktu. ''Bir daha gitmezsen özlemezsin...'' Mihri'nin söylediğine tepkisiz kalan Arslan sıkıntılıydı. Çünkü biliyordu ki kalıcı olarak gelmemişti buraya. Bu gün değilse yarın dönecekti. ''Ee hediyemi görebilir miyim?'' Sessizlik hoşuna gitmeyince istemese de ayrıldı Arslan'ın kollarından. Arslan da toparlanıp az önce duvara dayadığı çerçeveyi eline aldı. Mihri'ye uzatırken sanki gözleriyle kalbindekileri söylüyordu. Gözleri sevdiğini haykırırken dili susuyordu. Kalbi bas bas bağırırken, aklı öylece duruyordu. *** Ah Sende'nin yakışıklısı Yavuz Arslan Miroğlu ve güzel karısı Ahsen Karahan Miroğlu'nun çocuklarının hikayesi... Ay'ın Güneş'e olan imkansız aşkının hikayesi... NOT: AH SENDE adlı kitabın devamıdır. Konular birbirinden bağımsızdır. Sadece karakterleri ortaktır. Önce onu okumanızı tavsiye ederim. Fakat okumadan da anlayabilirsiniz. ~~Tüm hakları saklıdır, herhangi bir çalınma, izinsiz kopyalanma durumunda tarafımdan yasal işlem başlatılacaktır. ~~

🌹 Genç adam, karşısında melekleri kıskandıracak derece güzel olan karısına doğru adım attı. Tam önünde durdu ve siyah gözlerini kısıp derin bir nefes aldı. Elindeki kırmızı kutunun kapağını açtı ve yüz görümlüğünu çıkardı. Genç kız heyecandan titreyen elleri, deli gibi heyecandan atan kalbi ile gelinliğin eteklerinden tuttup arkasını döndü. Kocası yüz görümlüğünü takacaktı. İçindeki heyecana engel olamıyordu. Kocasının ellerini bir anda boyunun da hissedince istemsizce bir ürperdi. Tekrardan kocasına doğru döndü. Bu sefer elleri duvağı tuttu ve kaldırdı. Mavi gözlerindeki heyecan ile kocasının gece gözlerine baktı. Kocaman ellerini genç kızın yanağına koydu. Yüzü o kadar küçüktü ki, elleri arasında kaybolmuştu eğildi ve anlına bir öpücük kondurdu. - Yeni evine hoş geldin Gül." Dedi kalın gür sesiyle, genç kız uzun kipriklerini kıpraştırdı, ve kocasının aksine ince olan bir sesle konuştu. -Benim adım Gül değil ağam. Gülhanım." Gülhanım & Yusuf Mirza 🌹 Yayınlanma Tarihi:05.11.2022 Not; Çiftlerimin arasında yaş farkı vardır rahatsız olanlar okumasın lütfen.🌸

Akşam Güneşi tüm ihtişamı ile genç kızın yüzüne vururken Harun yutkunmak zorunda hissetmişti. Aşk kolay değildi ama ikisini etkisi altına almıştı. Çekilecek acıları umursamadan bir bütün olmak adına çoktan adımlarını atmışlardı Harun ve Reyhan... Kenan abisinin emanetini bulmuştu ve vazgeçmeye niyeti yoktu tıpkı kendisine kafa tutan Güneş kadar kararlıydı. "Asla buna izin vermem! Hira benim kızım. Ben baktım, ben büyüttüm vermem sana kızımı." Kenan kendisine bağıran Güneş'in ne kadar korktuğunu bir kenara itmiş kendisini esir alan öfkesine yenik düşmüştü. "Senin kızın değil! Bakmışsın büyütmüşsün eyvallah ama bu kadar. Hira benim ölen abim ve yengemin kızı senin değil!" Peki şimdi bu savaşı hangi taraf kazanacak? Kapak tasarımı ebrar_ky Kitabımın çalınması veya kopyalanması durumunda hukuki süreç başlatılacaktır.

Yıllar çöl kumlarını rüzgarla savurup günümüze kadar getirmişti geçmişin izlerini, iki düşman aile ve bulanık suları durulmuş bir dava. İki aşık birbirine kavuşmak için herşeyi göze almışlardı ve zaman tekerrür ibaret olduğunu yine ispatlamıştır. Hanzadelerin bir kızlarını daha onlar için kaybetmişlerdi, ölüm hükümü verilmişti Asiye Hanzade'nin ama seviyordu işte Kozanoğlu'nun genç ağasını gözü ondan başkasını görmez olmuştu, Alkan Kozanoğludan başka insan artık onun için yok olmuştu. Aynı şekilde Alkan içinde öyleydi ve alnına yazılmıştı, kader babasın kı ile aynıydı. Düşmüşlerdi en imkansız aşkın sevdasına biliyorlardı dönüş olmayan yolun vuslata ereceğini. Ama bilmezlerdi ki o aşk onların ölümü olacağını, onlara ölüm uğramasın diye ağası ve hanımağasının evliliklerine yol açacağını. Bilmezdi Sahra Verda Kozanoğlu nefret ettiği adamı bir gün seveceğini bilmezdi annelerini vereme sürükleyen ata özlemini çektiği aileye gelin gideceğini ve düşünmezdi Fırat Rüzgar Hanzade kardeşi için berdeli teklif edeceğini gizemini merak ettiği kızla evleneceğini. Kaderleri bir yazılmıştı bu çocukların nefretle büyütülen bu tohumlar aşkın rüzgarına takılıp çöl kumlarında savrulup gideceklerini. Ve zaman aşkı tekerrür ettirmişti.. Not: Çöl Rüzgâr'ı adı altında yazılan ilk eserdir. Wattpad'e!