"Seni satmış." dedi Hüseyin. Ona orta oğlanı derdik çünkü evin çoğu güç gerektiren işine o koşardı. Aslında çok küçüktü. O da benim gibi sahipsizdi ve Cemil Ağa'nın kölelerinden yalnızca biriydi. Çok kötü bir takma adı vardı ama gerçekten de her şeyin ortasındaydı. Kendimden geçmiş bir şekilde mutfakta otururken dediğini algılayamadım. Hatta öyle ki benden önce diğerleri sordu. "Ne demek satmış?" Hüseyin, soruyu ben sormuşum gibi bana hitaben "sen kanun çalarken Cemil Ağa'nın yanında oturan adam. Rasim. Çoktandır yoktu buralarda. Normalde de başka şehirde yaşar. Ben duydum ki çok karısı varmış onun. Ve hala odalıkları varmış. Seni de almak istemiş. Çok para vermiş Cemil Ağa'ya çok. Alıp götürecekmiş seni buradan. Cemil Ağa da senin borcunu söylemiş. Borcu da ödeyecekmiş. Seni böyle satmış."

" Ben bir göçmen kızı gördüm ruhu ölü, kanatları kırık ,gözleri toprak ,saçları seher yeli " "Ben bir Karadeniz yağızı gördüm yüreği efkar , kolları huzur,gözleri gök yüzü" Karadeniz şahit oldu gök yüzüyle toprağın esen yel misali aşkına.