"İntikam yolculuğuna çıkacaksan kendin için de bir mezar kaz." Parti ışıklarının sönmediği, topuk seslerinin eksik olmadığı ve kahkahaların hiç dinmediği bir cennetti Beyaz Konaklar. Adını sitenin zirvesine yapılmış, bembeyaz, görkemli konaktan alıyordu. Herkesin hayalini kurduğu ama her hayalini kuranın ya da parası olanın içine giremediği, İstanbul sosyetesinin görkemli dünyası.. Buzdağının görünmeyen kısmında ise bambaşka bir hayat yatıyordu. Yalanlar, yasaklar, entrikalar ve en yakınların bile birbirine ihaneti.. ama bunları kimse görmez, duymaz, duysa da inanmazdı. Çünkü burada entrikalar ışıklar söndükten sonra kapalı kapılar ardında yürür ve Beyaz Konaklar'da olan sadece Beyaz Konaklar'da kalırdı. Taa ki ardlarında bıraktıkları küçük kız çocuğu, intikam için geri dönene kadar... *** Bu hikaye tamamen hayal ürünü olup, gerçek kişi, kurum ve kuruluşlarla ilgisi bulunmamaktadır. • Gelişmeleri @beyazkonaklar instagram hesabından takip edebilirsiniz! • Yayınlanma Tarihi 24.06.2019

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Zamanın eskitemediği, ayrılığın unutturamadığı bir aşk... Kader onları iki ayrı uca sürüklese de sevdalarını yüreklerinden atamayan iki âşıktı Ayşem'le Murat. Araya giren yıllar, insanlar, dayatılan hayatlar kavuşmaya engeldi belki ama sevmeye değildi. Ne kadar acıtsa da Ayşem'in yapmaya gücünün tek yettiği şey yüreğini Murat'a saklamak, onu sevmeye devam etmekti. Onu tutsak eden prangasıyla her gün öncekinden daha karanlık sabahlara uyandığı bir evde hayata tutunmaya çalışırken ona güç veren tek şey kızıydı. Güneşin battığı hayatının karanlığına ay gibi doğmuştu Aylin. Ancak karanlıkla savaşmayı başaramazsa sadece onun değil, yaşama sebebi olan kızının da ışığı sönecekti. Peki, Ayşem seksenli yılların Türkiye'sinde çocuklu bir kadın olarak yaralarını sarıp ayakta durabilecek miydi? *** Hatırladığı o hayat dolu delikanlının yerinde gördüğü adamın güçlü duruşuyla içten içe gurur duydu Ayşem. Murat harcanıp gitmemiş, aksine hayatını kurtarmanın da ötesinde güzel bir düzen kurmuştu kendisine. Buruk bir sesle tespitini dile getirdi. "Zaman sana cömert davranmış." Ne olur bakma öyle, gözlerindeki kırgınlık mezarım olacak yoksa. En benim yüreğimde saklı kalansın, bilmiyormuş gibi küsme. "Öyle görünmesine sevindim." Rahatlatma vicdanını, iyi değilim ben. Görmüyormuş gibi gururla bakma yüzüme. Değil iyileştirmek, kabuk bile bağlatamadım üstüne. Sen benim yüreğimde hiç iyileşmeyeceğini bildiğim yaramsın.