I'm in love with my rapist

Searching for

POV Marielle Hernandez Torres

I have my own investigation. Nag hire ako ng detective . Nagpunta muna siya sa hospital kung saan ako dinala noon , Sa Batangas yun. But I don't know the name kaya ginalugad niya mga ospital sa batangas. I don't want to ask my Dad. Di ko na din mahanap ang medical record ko. Malamang sa tagal ay tinapon na ng parents ko or tinago somewhere.
But unfortunately wala silang nabigay na information. And they said wala na  akong record kahit saan hospital.
Nagsearch din ang detective ng accident na nagyari nung year 1992. Naalala ko it was October dahil mag sem break nun at mag Christmas season ako ng lumabas nun sa ospital. Yun ang natandaan ko. Kaya nag research ang detective sa buwan ng October -november 1992 ng mga accident na nangyari. May bus incident lang naitala. Somewhere in Tagaytay malapit. Yung iba sa police station ay wala ng record. 2012 na kasi , marahil natabunan na ng iba.
Pero may nakuha siyang information.
About the girl na natagpuan sa bangil. Agad siyang nagpunta sa police station . Walang nakasagot. Wala daw naitalang record. Nag try din puntahan ng researchers ko ang dating hepe. Matanda na ito pero tumanggi ito na may ganun nangyari.
Sabi -sabi lang ng mga tao na may natagpuan na bata dun noong 1992 at dinala sa ospital kung saan ako na confine nung taon din na yun.
Bakit walang makapag sabi? Samantala naalala ko nun na sa Batangas yun lugar na alam ko. Dahil yun naririnig ko sinasabi ni Mommy nuon. Medyo matagal din bago ako ilipat sa ibang hospital malapit sa house namin sa Makati na hospital. Natatandaan ko yun. Even though di ko alam kung paano nga ba ako napunta sa malayong hospital na iyon.
My parents didn't tell me the details. Makakasama daw sa akin at para daw sa fast recovery ko. Lumipat din kami ng bahay sa Laguna Bel air kami tumira. Naging masaya naman ang buhay ko kahit sobrang higpit ni Dad. But, feeling ko may kulang sa pagkatao ko.
Bakit hindi ko pa din natandaan nuon ang dahilan ng pagkaka ospital ko...
Hanggang ngayon.

POV Mr William Hernandez

Nasa office ako nang..
Biglang may natanggap akong call mula sa asawa ko.

Tumawag si Gomez .. yun detective natin. Mabilis na pagsasalita ng asawa ko. Parang natataranta

What? Bakit? Wala naman akong business pa sa kanya. Nagtatakang tanong ko.
Si Gomez ang private detective ko. Siya ang pinag reserach ko sa kaso ng anak ko. Pero wala siyang nakuhang lead kung sino ang lumastangan sa anak ko noon.
Oh Lord! bigla ko na namang naalala. After all these years. Ito ang pinaka masaklap na pangyayari sa buhay namin.
Walang nangyari at walang nakapag turo sa gumawa o mga gumawa nun sa anak ko.
Masyadong liblib ang lugar na yun noon. Wala din narinig ang mga taong nakatira sa di kalayuan banda duon. Pero kung nalaman ko kung sino ang mga hayop na yun baka ako na ang pumatay sa kanila o sa kanya.
Lutang pa din ang kaso... sobra ang galit na naramdaman ko noon. Napaka brutal ng ginawa niya sa anak ko..
Pero kinalimutan ko na.. umiral pa din ang paniniwala ko sa Diyos at ang pagpapatawad. Alam kong at large pa din hanggang ngayon ang gumawa nun sa anak ko. Pero sa tingin ko hindi na niya babalikan pa ang anak ko.
Kung gusto niya di sana ay noon pa. Kaya pinatigil ko na din ang pag imbestiga.
Diyos na ang bahala.
Pinatanggal ko ang records sa pulisysa. Nagbayad ako sa madaming tao para di na kumalat pa ang nangyari.
Hindi na media ang nangyari. Tikom ang pulis at ang hospital.

Tumawag daw sa kanya ang hepe.. nakalimutan ko na nandun pa pala ang asawa ko sa kabilang linya at nagsasalita.
May nagtanong daw tungkol sa kaso ng batang natagpuan sa Bangin.

Bigla akong nanginig sa galit at pagkabigla.
Nanahimik na ang buhay ng anak ko at may masaya na siyang pamilya.
Kailangang malaman ko ang nagtatanong.
Hindi kaya siya ang suspect??
Baka nakunsensya ang hayop at gustong pagbayadan ang kasalanan niya.

Wala akong inaksayang oras agad kong pinahanap ang kunwaring private detective na nagtatanong tungkol sa batang natagpuan sa bangin.

Kinabukasan..

That fucking guy is here Kuya..sabi ng kapatid ko.
Dinala sa warehouse ng kapatid ko ang nasabing lalaki na nagtanong ng tungkol sa nangyari sa anak ko.

Sir di po talaga ako.. parang awa niyo na po.Wala po talaga akong alam napag-utusan lang ako na tanungin kung may naaksidente ngang bata dun dati. Pagpapaliwanag ng lalaki. Nakatali ito at may piring sa mata. May mga pasa ito sa suntok para umamin. Pinilit nalang paaminin ito ngunit ginigiit niyang wala siyang alam.

Bakit mo tinatanong? Anong kaugnayan mo dun. Magsabi ka ng totoo kung ayaw mong di ka na makita ng pamilya mo... nagagalit na sabi ko . Pagkatapos ay sinuntok ko sa tiyan.

Halos mapasuka ito..
Ohooo.. ohh.. oh ubo niya.
Sir si Mrs Torres po. Si Mrs Marielle Torres po ang nagpapa imbestiga sa akin.
Parang awa niyo na po..
maawa po kyo....
Napa iyak na sabi nito

Nagulat ako sa narinig.
Nagkatinginan lamang kami ng kapatid ko.
Kinuha ko ang cellphone ng lalaking nagsasabi isa daw siyang detective.
Nakita ko nga sa naka records sa calls.
Mrs. Torres. Nang chineck ko ang number ay number nga talaga ni Marielle.
Pati ang mga text ay nabasa ko din.

My God!
Alam na ba ng anak ko?

Pinatatanong lang po niya kung may aksidente nangyari sa batangas . Ano daw po tunay na nangyari , yun lang po . Yung tungkol po sa bata sa bangin narinig ko lang po na sabi ng mga taga dun. Kaya naisip ko pong itanong sa dating hepe. Yun lang po... wala po akong kinalaman sa mga nangyari noon... napag-utusan lang po akong imbestigahan. Parang awa nyo na po. ..
Paliwanag niya sa amin.
Nasa mukha naman niya na nagsasabi siya ng totoo . At sa tingin ko di pa alam ni Marielle yun totoong nangyari sa kanya.

Wala ako nagawa kundi mag gumawa muli ng kasinungalingan.

Inutusan ko ang private detective ni Marielle na gumawa ng pekeng imbestigasyon. Palabasin niya na aksidente talaga nangyari.
Binayadan ko to ng malaking halaga.
Pinatawagan ko si Marielle sa kanya

Mam.. wala pong record tungkol sa nangyaring aksidente noon. .......sabi nito sa cellphone habang kausap ang anak ko.

Nangako tong di nagsumbong sa pulis sa ginawa namin sa kanya at di na muling magpapakita kay Marielle.

POV Marielle Torres

My God! Panung walang record? Paanung nangyari yun. At kahit sa ospital  ..
Importante yong bagay na iyon.
Maybe it's confidential kaya di binigay . What if kung ako ang magpunta dun? But Im afraid . I don't know why...
Lutang pa din ako.
I want the truth. I know na may nangyaring iba. Hindi ko lang alam but I can feel it.
My heart keep on telling me. Itong kaba na ito...
It really kills me. Yun parang kahit nasa bahay ako kasama si Vince , why I still feel unsafe?
Punong puno pa din ako ng takot.
Why?
Ano ba tong nararamdaman ko?
Kinuha ko ang bag ko. Agad kong ininum ang prescribed na gamot sa akin.

After 10 mins..
I feel better ...

But still my mind keep on wondering..
Deep inside my heart keep on telling me that
I have to know the truth.

Ano yun?

Bakit di ko alam yun bagay na gusto kong malaman?

Bakit ganito? Nagka amnesia ba ako?